TREN KAÇTI

Engin Geçtan'ın Tren adlı kitabı bir miktar hayal kırıklığı yarattı ben de.Kitap alegorik bir ortamda açılıyor.Tren dünya, yolculuk, hayat, yasaklar, hayaller suçlar, ve cezalardan oluşan kalabalık ve alegorik ortam okuyucu da ilk anda hoş bir tat bıraksa da, devamında çözülemeyen düğümler, yerine oturmayan taşlar, soru işaretleri tatminsizlik noktasında bırakıyor bizleri. Üstüne üstlük bir son derece zor ve ustalık isteyen bir post-modernist anlatım tarzı benimsenmiş.Roman birkaç karakterin ağzından anlatılıyor.Başarılı örneklerini Trainspotting (Irvine Welsch),  Bir Deliler Evinin Yalan Yanlış Anlatılan Kısa Tarihi (Ayfer Tunç) gibi eserlerde görebileceğimiz bu çoklu anlatım tarzı Tren'de maalesef eğreti duruyor.Engin bey engin birikimini..))) esere yansıtmakta, belki de ortaya çıkarmakta yeterince başarılı değil.Kitabın iyi tarafları seçilen isimlerin, karakterlerin bana göre ilginç ve başarılı olması.Dil konusunda başarılı buldum ben Engin Geçtan'ı.Konudan konuya atlamak yerine, tek bir omurga üzerinde ilerlemek, kurgunun başına sonuna sadık kalmak, gibi kurallara, eğer dahi bir yazar değilseniz, uymakta fayda var.Yine de umutsuz değilim. Geçtan'ın kendini geliştirebileceğini , roman vs yazmak adına gerekli birikim ve potansiyele sahip olduğunu düşünüyorum.Gelecek ayki toplantıda buluşmak üzere.Herkese sevgiler.